---

De jonge vrouw kreeg op 17-06-2015 voor het eerst in haar leven 's nachts steken in haar hart. De tweede keer weer vijf maanden later, op 11/11/2015 om 6 uur 's ochtends. De derde keer weer een maand later, op 06.12.2015, om 3 uur 's nachts terwijl ze haar baby borstvoeding gaf. Het kwam plotseling "uit het niets" en duurde een paar minuten. Deze keer was ze zelfs echt bang dat ze zou sterven, toen haar man haar in de badkamer aantrof. Nu werd het symptoom niet langer "verdrongen", maar werd een nauwkeurige analyse gemaakt:

Het betroffen weefsel waren de kransaders of -slagaders, die horen bij territoriale gbieden (opmerking: kennis van de regels van territoriale gebieden wordt verondersteld in dit rapport). Zij zijn bekleed met ectodermaal slijmvlies en behoren tot het interne dermale schema. In de epi-crisis neemt de gevoeligheid dus plotseling sterk toe, zonder aanwijsbare externe reden, zodat met extra zwelling van de vorige conflict-opgeloste fase of door littekenvorming van eerdere recidieven, het vernauwde gebied in de vaten hartsteken veroorzaakt, synchroon met de hartslag.
Het interval van 1 maand tussen de laatste twee keren leidde tot de aanwijzing dat het ZBS hormonaal getriggerd wordt en dus hetzelfde ritme volgt als de menstruatie. Bij controle bleek dat de steken alle drie de keren rond de menstruatie optraden. Aangezien het om de epi-crisis gaat, moet de conflictoplossing dus vooraf plaatsvinden, d.w.z. tijdens de daling van het oestrogeen kort na de eisprong. Dienovereenkomstig leidt de stijging van het oestrogeen vóór de eisprong tot de activering van het ZBS, zodat het ritme duidelijk is.

De conflictinhoud was dus een door de vrouw ervaren kwestie van de territoriale gebieden, aangezien deze automatisch wordt geactiveerd tijdens een oestrogeenstijging wanneer zij zich weer "vrouwelijk" voelt, en geen rol meer speelt tijdens een oestrogeendaling en een "mannelijk" gevoel, en dus wordt opgelost.

Aangezien de kransslagaders duidelijk door het symptoom werden geïdentificeerd, moet de conflictinhoud dus verlies van territorium/seksuele frustratie zijn.

De achtergrond hiervan werd in het nu volgende interview volkomen duidelijk: de vrouw was al meer dan 10 jaar jeugdleidster van dansgroepen. Enige tijd voor de zomervakantie in 2015 vertelden tientallen meisjes, waarvan sommigen al meer dan 8 jaar bij haar dansten, haar geheel onverwachts dat ze ermee gingen stoppen. Dit was heel erg voor haar, omdat ze nu ineens besefte dat de groep na meer dan 10 jaar werd opgeheven. Voor haar betekende dit een sterk relatieverlies. Ook de manier waarop ze het haar vertelden voelde als een verlies van vertrouwen - precies de emoties die het seksuele frustratieconflict veroorzaken, de door de vrouw ervaren versie van het territoriumverliesconflict.

Aangezien zij door deze mededelingen nogal depressief werd, moet het rechter hersenrelais zijn aangetast, waar de testosteronregulatie wordt geregeld - dus overeenkomstig de kransslagaders (N.B.: Het kan dus ten vroegste het 3e territoriale conflict zijn geweest, aangezien alleen van hieruit aan de rechterkant van de hersenen "vrouwelijk" wordt waargenomen bij rechtshandige vrouwen).


De eerste conflict oplossing kwam relatief snel nadat haar was verteld dat de meisjes wilden stoppen. Zij legde zich er na enkele dagen/weken bij neer en had ook al een carriereswitch gepland, waarvoor de opheffing van de groep eigenlijk gunstig was.

De officiele opheffing van de groep was vastgesteld voor december 2015, met een finale voorstelling, waarvoor iedereen (ook degenen die al gestopt waren) in november en december intensief had gerepeteerd. Hierdoor werd het thema in deze periode nogmaals relevant voor haar, waardoor de hartsteken zich weer voordeden ten tijde van de menstruatie in november en december.

Op basis van deze analyse was het nu mogelijk een duidelijke voorspelling te doen dat de hartsteken vrijwel zeker nog een keer zouden optreden, en daarna waarschijnlijk niet meer. Het was zelfs mogelijk om de exacte datum te voorspellen. Hier is mijn e-mail van 28.12. aan haar:

"...Ik heb even gezocht naar de prognose: Als de cyclus weer zo kort is als de vorige (29 dagen), dan zou je op 06.01. ongesteld worden en dan de neiging hebben om de hartsteken te krijgen tussen 04.01. en 08.01. (het meest waarschijnlijk zou ik zeggen 05.01.).
Als het weer langer is, b.v. 35 dagen, dan zou je op 12 januari ongesteld worden en de hartsteken zullen iets later plaatsvinden, tussen 10 januari en 15 januari (waarschijnlijk 14 januari). Alle tussenliggende "lengtes" worden dienovereenkomstig geïnterpoleerd.
En het zal waarschijnlijk de "laatste keer" zijn.
Deze exacte voorspelling is mogelijk omdat de tijd na de eisprong voor elke vrouw altijd een vrij constante 12 dagen is en daarom was, dankzij de exacte cyclusgegevens, de tijd van eisprong tot hartaanval exact bekend op basis van de laatste drie keren. Aangezien de vrouw aan natuurlijke anticonceptie deed (geen sex op vruchtbare dagen), waren alle gegevens exact beschikbaar.

De cyclus was deze keer 32 dagen, dus de voorspelling was de tijd tussen 07.01. en 11.01., met 08.01. als meest waarschijnlijke datum. In feite had ze op 08.01.2016 een laatste keer hartsteken in de ochtend tijdens de borstvoeding, de maanden erna niet meer, want de ontbinding van de groep was sinds december afgerond en ze richtte zich nu met volle kracht op haar nieuwe professionele project.

Deze keer was ze, dankzij de voorspelling, ontspannen tijdens de symptomen en had ze natuurlijk geen angst meer om dood te gaan, omdat het nu duidelijk was dat het geen chaotisch proces was dat haar zou kunnen doden, maar een duidelijk begrijpelijk, gereguleerd onderdeel van een lopend speciaal programma, dat in haar geval in de toekomst niet meer in deze context zal voorkomen.