---

Medio maart 2018 merkte ik, terwijl ik in een stoel zat, dat mijn stuitje, het laagste, benige uiteinde van mijn ruggengraat, pijn deed als er druk op werd uitgeoefend. Naarmate de dagen verstreken werd de pijn erger en duurde 8 weken lang. Zonder druk was de pijn nauwelijks aanwezig, d.w.z. de zwelling/ontsteking was niet bijzonder ernstig. Ik had dit symptoom nooit eerder gehad.

Een paar weken eerder was ik op een cursus geweest, waar we vele uren op harde houten stoelen zaten. Het vermoeden dat het daarmee te maken zou kunnen hebben, kwam voort uit het feit dat een andere deelnemer aan het seminar rond dezelfde tijd ook pijn in zijn stuitje kreeg - een interessant toeval. Maar waarom zou de pijn pas weken later merkbaar zijn? En waarom maandenlang? In feite zat ik een paar weken later weer op dezelfde plaats, met dezelfde spanning tijdens het zitten. Het stuitje was nog steeds licht pijnlijk, maar het werd op geen enkele manier erger door weer langdurig te zitten. Er was ook geen pijn meer tijdens andere gebeurtenissen daar in de loop van het jaar. Een oorzaak door letsel of overbelasting kan dus worden uitgesloten.

Het stuitbeen behoort tot het nieuw-mesoderm en vormt in het dierenrijk de overgang naar de staart - waardoor de staart kan worden opgetild en bewogen - voor communicatie- en evenwichtsdoeleinden. In termen van conflict is het dus een kwestie van "de staart niet kunnen optillen", d.w.z. laten zien "hier ben ik, dit is mijn positie/opinie".

Bij ons mensen reageert het staartbeen onder andere ook met dit thema, ook al wordt zijn oorspronkelijke functie bij ons niet meer gebruikt door het ontbreken van een staart (er zijn enkele weefsels in ons lichaam, zoals de vroegere schildklieruitscheidingskanalen, kieuwboogkanalen, blindedarm, ..., die overblijfselen zijn en geen functie meer vervullen, maar niettemin veranderingen en symptomen veroorzaken als onderdeel van hun speciale programma's).

Dus kort voor het begin van de pijn moet ik erin geslaagd zijn mijn mening/gevoelens/gedachten met succes naar buiten te brengen en "mijn staart niet langer in te duwen/te verbergen". Gezien de duur van de symptomen moet ik daar lange tijd niet in geslaagd zijn. De intensiteit van de conflict-actieve fase moet nooit bijzonder hoog zijn geweest, maar wel terugkerend of constant over een lange periode.

Wat was er gebeurd?
In de week waarin ik de pijn opmerkte, was mijn videoserie "Ziekte is anders" bijna klaar en was ik begonnen met de laatste grote feedbackronde, waarin ik voor het eerst ook feedback vroeg aan mensen die de 5BN niet of nauwelijks kenden.

Sinds ik bekend ben met de 5BN heb ik het probleem dat ik altijd moest oppassen wie ik over dit onderwerp vertelde om niet op grond van deze opvatting veroordeeld te worden. Helaas werd de Nieuwe Geneeskunde in het verleden vaak zeer dogmatisch tot fanatiek verspreid - of op een sterk profilerende en foutieve manier. En in het verleden werd men ook automatisch met deze verspreiding geassocieerd als men enthousiast was over de 5BN.

Zo heb ik er slechts enkele geselecteerde mensen over verteld en heb ik telkens weer het gevoel gehad: "Ik zou het de betrokkene nu wel willen vertellen/hem willen helpen, maar ik kan het niet! Ik moet mijn kennis van de 5BN verbergen". Ik kan me geen specifieke dramatische trigger herinneren, maar wel veel situaties waarin ik het erg vond dat ik mijn kennis van de 5BN niet durfde of kon vermelden.

Mijn nieuwe videoserie heeft daar nu een einde aan gemaakt: ik heb mijn standpunt publiekelijk duidelijk gemaakt en ook duidelijk laten zien hoe ik tot dit standpunt ben gekomen. Het is nu veel gemakkelijker voor mij om de videoserie aan iemand in nood te geven en aan te bieden om daarna over hun symptomen te praten als ze dat willen. Dus in biologische termen: "Ik kan mijn staart weer optillen".

Nadat de pijn na 8 weken weg was, kwam het symptoom niet meer terug.