---

Op de middag van de tweede vrijdag in januari 2004 begon plotseling hevige kiespijn in een kies rechtsonder; de pijn was blijvend.

Ik was toen al bekend met het model van de vijf biologische natuurwetten (5BN) en het schema van de tweefasigheidwas mij bekend. Het plotselinge begin van kiespijn duidde voor mij daarom op het begin van een conflict-opgeloste fase van een "niet kunnen bijten" conflict; om preciezer te zijn, in het geval van een kies, van een "niet kunnen vermalen" conflict.

Omdat ik me nu bewust was van het conflictthema, begon ik de voorgaande dagen te analyseren en over mezelf na te denken om te zien of ik een treffende situatie had beleefd. En ik vond het: Een paar dagen lang was ik boos geweest op een specifiek persoon in mijn omgeving. Het DHS voor de kiespijn was op maandagochtend, waar ik overeenkomstig boos werd. Ik had me toen echter nog niet gerealiseerd dat ik hier volgens het 5BN-model conflictactief zou kunnen zijn. Ik had niet aan "bijten" gedacht, maar eerder aan "ik zou hem kunnen slaan" en nog ergere dingen; wat je zoal denkt als je echt boos op iemand bent, zonder het werkelijk zo te bedoelen. De conflictactiviteit, dat wil zeggen mijn boosheid en woede, duurde tot vrijdagmiddag. Tegen die tijd was ik een beetje gekalmeerd, kon ik de hele zaak opnieuw overdenken en moest ik me realiseren dat de persoon op wie ik boos was niet echt verantwoordelijk was voor wat er maandagochtend gebeurde. Maar dat de oorzaak van een concreet probleem ergens anders gezocht moest worden! Daarmee stopte ik mijn gedachten en gevoelens van boosheid en woede tegen die persoon - en een van mijn tanden begon meteen pijn te doen (kies - partnerzijde)! Toen ik de pijn begon te voelen, realiseerde ik me meteen dat ik volgens het model van de vijf biologische natuurwetten een "bijtconflict" moest hebben opgelost en dat dit ook betekende dat er gedurende een hele periode een biologische functionele verandering had plaatsgevonden en dat het weefselgebied van het tandbeen mee had gereageerd, zonder dat ik dit op enige manier had gemerkt. Daarvoor was de periode te kort geweest.
In de zekerheid dat een conflict-opgeloste fase een beperkte tijd duurt, was ik ondanks de pijn heel rustig. Ik was er zeker van dat zolang de pijn niet te intens voor me werd, ik niets hoefde te doen als ik maar kalm en ontspannen kon blijven en de pijn vanzelf zou stoppen! Daarom vermeed ik natuurlijk latere conflicten met mezelf.
De pijn was de volgende ochtend, op zaterdag, al heel erg verminderd en tegen de avond helemaal verdwenen.
En ik had eigenlijk niets gedaan gedurende deze twee dagen van pijn - bijna niets: ik was in staat geweest om mezelf te kalmeren en kalm te blijven gedurende deze tijd.

In de loop van de daaropvolgende tijd heb ik nog twee keer gereageerd met soortgelijke "bijtconflicten" en tandpijn. Elke keer kon ik ze heel goed begrijpen volgens het model van de 5 biologische natuurwetten.
Maar vandaag weet ik ook: als ik mijn woede de volgende dag al had opgelost - hoe ik dat ook had gedaan - zou er daarna in de vagotone fase praktisch geen tandpijn zijn geweest vanwege de zeer korte duur van het conflict.