---

Op dinsdag 28.01.2014 was de patiënte in de thermen toen 's middags de eerste symptomen begonnen in de vorm van hoest en pijnlijke bronchiën. De volgende dagen werd het heel erg, met behoorlijk vervelende nachten. De sinussen begonnen ook steeds meer op te zwellen, zodat er hoofdpijn bijkwam en zij niet meer door haar neus kon ademen - en tegelijkertijd deed ademen door haar mond pijn aan haar luchtwegen. Ze had bovendien lichte koorts.

De huisarts constateerde "een of andere virale infectie" in de bronchiën en schreef een antibioticum (?) voor. Maar omdat ze vijf maanden zwanger was, wilde ze dit niet gebruiken en hield ze het bij neusspray, warmtelamp, koeling en thee. De symptomen waren voor haar gemakkelijker te verdragen door de duidelijke germaanse geneeskundige analyse. Op basis van het duidelijke verloop van het speciaalprogramma en door de kennis van de tweede biologische natuurwet, kon een symptoomduur van 16 dagen voorspeld worden. De arts schreef haar voor 2 weken af wegens de ernstige symptomen.

Op 26 december 2013 waren zij en haar man op de terugweg van een familiekerstfeest toen zij - zittend op de passagiersstoel - op de oprit van de snelweg een auto van rechts met veel te hoge snelheid op hen zag afkomen. Zij riep nog "kijk uit", maar het was te laat om uit te wijken en hij knalde schuin op hun achterkant (DHS).

In haar belevenis kon ze het gevaar niet op tijd waarnemen om het te ontwijken - wat in haar geval organisch het linker, endodermale voorhoofdsholteslijmvlies aantastte. Tezelfdertijd was ze in verstijfd van schrik (gevoel aangevallen te worden) en leed ze aan een territorium/schrikangst-conflict dat het ectodermale bronchiale slijmvlies aantastte. Beide weefsels zijn nauwelijks symptomatisch bij conflictactiviteit.

Gelukkig was het slechts een lichte botsing en slipte niemand, zodat niemand lichamelijk letsel opliep. Er was ook geen ernstig gevaar voor de baby in de buik.

Ongeveer een maand later, nadat de auto was gerepareerd en alles weer normaal was, reden ze op maandag 27 januari 2014 's avonds laat opnieuw langs de plaats van het ongeluk - deze keer was ze zich er voor het eerst niet eens van bewust en ging ze niet meer uit voorzorg op de linkerbaan rijden, maar dacht ze pas achteraf: "oh, hier was het ongeluk van een maand geleden". Op dat moment waren de conflicten opgelost. De volgende dag in de thermen begonnen de symptomen van de genezingsfase:

Het bronchiale slijmvlies zwelt op en is overgevoelig, wat leidt tot voortdurende irritatie/pijn en dus hoesten. In de PCLA-fase is het een droge hoest, in de PCLB-fase komt er veel slijm mee naar buiten. Het slijmvlies van de sinussen zwelt ook op, maar zonder veranderingen in gevoeligheid. Er is drukgerelateerde pijn en ademhalingsproblemen.

Aangezien de conflictactiviteit precies 33 dagen duurde, duurt de PCLA-fase, waarin de sterkste symptomen optreden, ongeveer 16 dagen als er niet krachtig met medicijnen wordt ingegrepen. Precies zoals berekend werden de symptomen vervolgens vanaf 12.02. veel beter. Ook viel op dat zij in de week daarna tot drie keer per nacht moest plassen - een duidelijk symptoom van de PCLB-fase.