---

De cliënte was van kinds af aan, dus al meer dan 40 jaar, allergisch voor peper. Telkens als er zwarte peper in het eten zat, moest zij naar het toilet rennen vanwege diarree.

We vonden de oorzaak van de allergie tijdens een maaltijd meer bij toeval dan iets anders. De cliënte vertelde de volgende anekdote:

In haar jeugd oogstte haar moeder altijd sla uit eigen tuin. Omdat die vol bladluizen zat, bracht ze hem goed op smaak met peper, zodat hij bij het eten niet zo snel zou opvallen. Op een gegeven moment kwam dit tijdens het eten naar boven (DHS) en de cliënte reageerde met een conflict van "het moeten wegwerken van de schadelijke klont" omdat ze het idee van het eten van de bladluizen walgelijk vond.

De motoriek van de darm gaat in overdrive bij CA en dus diarree om de schadelijke klomp er zo snel mogelijk uit te krijgen. Voortaan werd de zwarte peper als een spoor opgeslagen, d.w.z. telkens als hij werd gegeten, startte het ZBS in afwachting van de schadelijke brok.

Om te testen of dit werkelijk de oorzaak van de allergie was, gaf ik haar voor de volgende maaltijd de volgende opdracht: ze moest zelf de sla grondig wassen en ervoor zorgen dat er geen enkele bladluis op zat. Vervolgens moest zij, voordat zij de sla opat, deze krachtig kruiden met zwarte peper en er tijdens het eten op letten dat dit geen bladluizen waren, maar alleen onschadelijke, smakelijke peper.

=> Ze reageerde niet met diarree, vanaf dat moment was de peperallergie van meer dan 40 jaar verdwenen!