---

Het tweede kind van de jonge moeder was net twee jaar oud, toen de ouders om afvalredenen overschakelden op stoffen luiers, zodat daarin de verschillende uitwerpselen terechtkwamen. Ook haar drie jaar oudere zoon had regelmatig ongelukjes, zodat zijn broeken en onderbroeken ook heel sterk naar plas roken.

Ze waste de volle stoffen luiers en plasbroeken altijd met de hand voor en wilde eigenlijk niet met haar handen in de vuile was grijpen. Ze vond dit behoorlijk weerzinwekkend.

Interessant genoeg reageerde ze echter niet met de lederhuid of talgklieren (dat zou een “bezoedelingsconflict” zijn), maar met de opperhuid, zodat haar huid aan de buitenkant binnen een paar dagen extreem droog werd - duidelijk een symptoom van de conflictactieve fase. Vooral bij de knokkels en vingergewrichten scheurde de huid vaak en waren er kleine kloofjes aan de buitenkant van de vingers en handen, wat pijnlijk was. De huid zag er grijsachtig, perkamentachtig en “oud” uit.

Ze reageerde waarschijnlijk met de buitenkant van haar handen omdat het een “ongewenst contact” conflict was - mogelijk gewoon op de stoffen luiers, of symbolisch op haar kinderen of de uitwerpselen van de kinderen.

Na een paar weken werd het gebruik van de stoffen luiers aanzienlijk verminderd en werden de symptomen ook minder ernstig. Nog een paar weken later stopten ze er helemaal mee, omdat nu duidelijk was, dat de pijnlijke symptomen aan de handen erdoor werden veroorzaakt. De symptomen verdwenen toen volledig.

Drie jaar later, zonder soortgelijke luierprogingen en zonder symptomen, was de jongen 5 jaar oud en had hij alleen 's nachts nog luiers nodig. Uiteindelijk wilden ze helemaal af van die stapels luierafval en babyrommel en stopten ze 's nachts met het omdoen van luiers. Ze bevestigden een alarmapparaatje aan zijn onderbroek, dat een alarm geeft bij bedplassen en het onderbewustzijn zo feedback geeft dat laten lopen geen goed idee meer is.

De eerste nacht, om 23.00 uur, ging het alarm af. De moeder nam de volgeplaste (vieze) kleren mee naar de badkamer en verschoonde de jongen.Om 3 uur ging het alarm vervolgens weer af. Toen ze de kleren weer verschoonde en naar de badkamer bracht, merke ze dat de buitenkant van haar handen al weer ruw was - dus het duurde slechts 4 uur van de hernieuwde conflict-actieve fase voor het begin van de herhaling symptomatisch merkbaar was!

De volgende dag spraken we over de symptomen en het was nu duidelijk dat we gelijk hadden toen we ze 3 jaar geleden analyseerden, want de oorzaak kon precies worden geverifieerd door de herhaling. Helaas zijn er geen foto's van eerder, toen het symptoom heel ernstig was. Deze keer nam ze echter de volgende ochtend al een foto, waarop je de symptomen al kunt herkennen (ook al waren ze natuurlijk veel minder uitgesproken dan toen). Door alle microscheurtjes blijft de ruwe huid hangen aan stof e.d., zodat er soms afzonderlijke stukjes afscheuren, zoals te zien is op de duim links op de foto.