---

Mijn eerste ervaring met de 5 biologische natuurwetten

Het is zo'n 14 jaar geleden (in 2007). Ik heb bijna met verlangen gewacht op een ziekte om de 5 biologische natuurwetten door middel van eigen ervaring te kunnen verifiëren.

Op een ochtend word ik wakker en heb pijn aan mijn ogen. Alleen het linkeroog is aangetast, het is ontstoken en zo kan ik niet naar mijn werk. Dus meld ik me ziek en ga met het openbaar vervoer naar de oogarts.

Onderweg begin ik na te denken over wat er met mijn oog is gebeurd. Aangezien ik de symptomen al enigszins ken, vermoed ik dat de oplossing een visueel scheidingsconflict is. Dus, in de breedste zin van het woord, heb ik een geliefde uit het oog verloren. Ik ben biologisch linkshandig en mijn linkeroog is aangetast. Het hoornvlies is ectodermaal, en het linkeroog reageert daarom op mensen met een gelijke status. Dat kan bijna iedereen zijn, behalve (als algemene regel) de eigen kinderen of de eigen moeder. Hmm, ik moet nadenken. Dan, in de wachtkamer, herken ik de veroorzakende gebeurtenis. Ik dacht aan wat ik de vorige dag had gedaan waarbij een oplossing voor een probleem/conflict mij mogelijk overkwam.

Overdag ging ik normaal naar mijn werk en daarna was ik thuis weer bezig met mijn hobby 5BN en rommelde wat op het internetforum. En toen sprak ik een vriend aan de telefoon...

Ik vertelde hem over het probleem dat ik heb met mijn vader. Eigenlijk wilde ik mijn vader 10 dagen geleden bezoeken, maar ik voelde me niet zo goed en ging niet, zonder contact met hem op te nemen. Van zijn kant kwam ook niet de vraag wat er aan de hand was en waarom ik niet kwam. Tien dagen lang heb ik lopen piekeren over hoe ik het beste met de situatie kon omgaan, maar ik kon geen oplossing vinden.

Nu, tijdens dit telefoongesprek, gaf mijn vriend me een nieuw idee: Het is niet zo erg als je een keer niet naar je vader kunt gaan, dan zie je elkaar gewoon niet. Hij heeft het immers niet eens gevraagd.

Ja, en dat was de oplossing voor mijn probleem - ik hoefde hem niet te zien. Ineens was mijn voortdurende probleem irrelevant geworden. En bijna van de ene op de andere dag ontstond de ontsteking op het hoornvlies van mijn oog.

Ik had in de dagen voor de ontsteking al een verandering in mijn oog opgemerkt: als ik knipperde was er een ruwe plek, maar het deed geen pijn. Ik dacht er niets van. En één keer was een ontsteking al een paar dagen eerder aan de orde, maar ook daar trok ik me niets van aan. Pas achteraf kon ik deze milde symptomen begrijpen.

Deze moeilijkheid om gewoon naar het huis van mijn vader te gaan voor een bezoek hield me behoorlijk bezig. Maar ik vertelde het niemand, omdat het persoonlijk was. Ik was niet het type om veel ophef te maken over mijn problemen. Maar tegen deze vriend zei ik het zonder erover na te denken. Ik bevrijdde mezelf daardoor uit de isolerende situatie. En hij gaf me een nieuwe kijk op de zaak, die mij deugd deed. Ik kon het probleem vergeten en lekker gaan slapen.

De dokter stelde een erosie van het hoornvlies vast. Voorlopig was ik een week met ziekteverlof. Omdat deze dokter op vakantie ging, ging ik naar zijn vervanger. Hij wilde me pas na 10 dagen (even lang als de conflict-actieve fase) weer gezond verklaren. Toen hij me na een week onderzocht, verwijderde hij overtollig hoornvlies dat zich bij overmatige regeneratie had gevormd.

Het was de eerste keer dat ik probeerde van zo'n ziekte af te komen zonder antibiotica, die de dokter standaard voorschrijft. En op één dosis na, liet ik dat ook achterwege.

Ik kon ook de lichte ontsteking verklaren die tussendoor optrad, maar die snel verdween. Ik had een collega verteld over mijn probleem met mijn bezoek. Maar het leidde niet tot een oplossing.

De ruwe plek bij het knipperen was zonder pijn omdat het hoornvlies in de CA-fase minder gevoelig is volgens het uitwendige huidschema. De ruwe plek zelf gaf aan dat er heel actief iets aan de hand was en dat er ook iets in mijn psyche moest zitten.

Het was een zeer levendig voorbeeld van een ziekte en de biologische samenhang ervan. Ik heb ook vaak meegemaakt dat ik niet kon achterhalen waarom ik andere ziekten had, juist omdat er niet altijd zulke duidelijke veranderingen zijn van de ene op de andere dag.

In de loop der jaren heb ik nog 4 keer een hoornvliesontsteking van dezelfde soort gehad. Maar elke keer was het bij andere mensen die belangrijk voor me zijn.