---

Een vrouw, die al sinds haar 12e medicatie gebruikt voor epilepsieaanvallen, kreeg zonder medicatie na 30 minuten een aanval. Tijdens een lezing liet hij vragen toe van aanwezigen en de kwestie was dat de patiënte epileptische aanvallen kreeg als ze geen medicatie nam. Geconfronteerd met de GNM uitleg van het conflict, kon ze niet inzien wat er met haar gebeurd was. Aan het einde van de lezing kwam hij naar me toe en vroeg om onder vier ogen te spreken, hij begon meteen te huilen en erkende dat hij al wist wat er was gebeurd.
Toen hij 12 jaar oud was en zijn ouders afwezig waren omdat ze in het buitenland gingen werken, verbleef hij in het huis van de beste vrienden van zijn ouders en op de eerste dag tijdens het douchen deed de man des huizes een poging tot mishandeling, wat culmineerde in de 1e epileptische aanval met een reis naar het ziekenhuis. Sindsdien is hij begonnen met medicatie voor epilepsie.

De tweede keer dat we elkaar spraken (1e afspraak) was de tijd zonder inname van het medicijn 16 uur zonder enige reactie in plaats van 3 uur. Toch identificeerden we nog 2 situaties waarin ze reageerde met aanvallen, één daarvan toen ze boos was op haar vriend en op de bank ging slapen. Elke situatie waarin ze in afzondering leefde met een onbetrouwbare reu zou de aanval uitlokken. Het probleem werd ook opgelost.

De patiënte kon niet autorijden en tegenwoordig rijdt ze niet alleen auto, maar heeft ze als beroep het besturen van toeristische boten.